AŞK, Oruç, Şiir...

Oruç ve şiir birbirini tamamlayan iki kelime değil, birbirinin içine geçmiş, aynı kaynaktan tevarüs etmiş, aynı yoğunluğun karışımı, aynı lezzetin damak tadı, aynı yolun yolcuları iki kelime.

İkiside açlığın ürünüdür aç kalmanın yani sadece açlığın mı susuz kalmanında dudakları çatlatırcasına susuz kalmanın,o çatlamış dudaklarınla rahmet döktürür yeryüzünün en ücra köşedeki rezilleşen leşlerin üzerine...

Gel gör ki kim anlar...

Orucu, bedenlesen düşünce katmanlarında bir iki yürüme takatine mümessil eylemiş zevatlar mı?

Oyy sizin kahpe düşünceleriniz, örümcek yolunun ince elenmiş taş yontmaları...

Evet sinirlerimizden katran ağacın şemsiyesi altına sığınarak korunup onun o eşsiz kokusuyla oruç ve şiirin hakikatine varmaya çalışalım, sadece çalışmak yeterliyse...

Oruç ve şiir eksiklikler sonucu meydana gelen ilahi rahmettir. Zaten eksiklik rahmeti isteme arzusuna talip olan ademoğullarının tek tutunacağı daldır.

Eksik olmalıyız bu hayatta, yoksunluk duymalıyız, fakirleşmeli ruhlarımız ki tamamlanma yetimiz oluşsun. Yani her zaman dediğimiz, AŞK olsun...

AŞK, Oruç, Şiir yarım olan kişilerde zuhur eder.

Ben bugün oruçluyum diyoruz, yani ben eksiğim, birşey yok bende tam olmak istiyorum, tamama ermek,

bütüne koşuyorum, bütünü arzuluyorum,

Bütün... yani tek...herşeyin birleştiği herşeyi içine alan ve kaplayan...

Peygamberimizden bir hadis gelir ötelerden bizim kayıtsız sayfalarımıza,

gelen hadis ise şunu söyler bizlere;

"İnsanın oruç dışında her ameli kendisi içindir. Oruç benim içindir, mükâfatını da ben vereceğim"

Hadisi burada tevil etme kudretinde değiliz ama oruca biçilen rolü rahatlıkla anlayabiliriz.

:

:

:

...bence burada bırakalım zira tamamlanmak için daha çok eksiklik duyacağımız günlerimiz var, parçalarımızı toplayacağımız bir başka günde görüşmek üzere...